หมอน่านของณาริน

...

หมอน่านของณาริณ

นิยายรัก ละมุนใจ

...

“คุณหมอดูมีเวลาว่างเยอะนะคะ เห็นคุณป้าแถวบ้านมีลูกชายเป็นหมอ ทำงานเหมือนไม่มีวันหยุดเลยค่ะ” 

“ถ้าทำโรงพยาบาลรัฐ ก็แบบนั้นแหละครับ”

“แล้วคุณหมอทำที่ไหนคะ”

 “ผมประจำอยู่เมธาบริรักษ์”

 “ว้าว! คุณหมอต้องเก่งมากแน่ๆ ถึงได้ทำงานที่นี่”

 “เปล่าหรอก ผมเด็กเส้น ลูกหลานเจ้าของโรงพยาบาล เลยเข้าไปทำงานได้ง่ายหน่อย” ว่าแล้วก็ยิ้มมุมปาก ยิ้มแปลกๆ ที่ไม่รู้ว่าเป็นมุกหรือเรื่องจริง

ณารินเลิกคิ้วขึ้น จากนั้นค่อยๆ ยกยิ้มมุมปาก เธอไม่รู้หรอกว่าเรื่องที่เขาพูดจริงหรือไม่ แต่ขอแกล้งเย้าสักหน่อย โดยการขยับเข้าไปใกล้ เกาะแขนแข็งแรงเอาไว้หลวมๆ 

“ถ้าเป็นลูกหลานเจ้าของโรงพยาบาลก็แปลว่ารวยสินะคะ งั้นขอจับไม่ปล่อยนะคะ” ว่าแล้วก็กะพริบตาปริบๆ พลางกลั้นยิ้มไปด้วย

เธอกำลังแกล้งเย้าอยู่ เจ้าตัวรู้ ส่ายหน้าน้อยๆ หัวเราะเบาๆ 

“เด็กโง่”

“ยอมโง่ค่ะ ถ้าโง่แล้วชีวิตสุขสบาย” ว่าแล้วก็ยิ้มแฉ่ง ปล่อยมือจากแขนแข็งแรง

หมอน่านมองมือน้อยๆ ละจากแขนของเขาไปจับปอยผมที่หลุดร่วงทัดใบหู เธอค่อยๆ ลูบเส้นผมให้แนบลู่เข้าที่ แล้วหันมาถามอะไรสักอย่าง ขณะที่เอ่ยถามดวงตาเบิกกว้างเล็กน้อย พอได้สังเกตดีๆ ก็พบว่าดวงตาคู่นี้ช่างกลมโตสุกใส หวานละมุนละไมเสียจริง 

จะว่าไปแล้วเด็กคนนี้ก็หน้าตาน่ารักใช้ได้เลย

...

ฝากติดตามด้วยนะคะ